ဟိုေတြးဒီေတြး

အားရင္အစားအေသာက္ေတြအေၾကာင္းပဲ တစ္ခ်ိန္လံုးစဥ္းစားေနတတ္တဲ့က်မဟာ ဟင္းခ်က္ရတာကိုငယ္ငယ္ထဲက ၀ါသနာ အလြန္ပါခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ က ေတာ့ အိုးပုတ္ခြက္ ဒယ္အိုးေလးထဲမွာ
မီးဖိုေခ်ာင္က အတင္းသြားေတာင္းလို.ရလာတဲ့ ကန္စြန္းရြက္ ကေလးတစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ရယ္ အိမ္မွာေပါက္ေနတဲ့ ဆူးပုတ္ပင္အိုၾကီး ကေန ခူးထားတဲ့ဆူးပုတ္ရြက္ၾကမ္းၾကမ္းေတြရယ္ကို မီးဖိုေခ်ာင္ ကေနသြားခိုးလာတဲ့ ဆီနည္းနည္းေလးထဲ မွာေၾကာ္စားခဲ့ၾကတာေပါ့။ အိုးပုတ္မွာအလွသုပ္ထားတဲ့ေဆးနီနီေတြက က်မရဲ. ဟင္းရြက္ေၾကာ္ထဲမွာနီနီရဲရဲ နဲ.။ ဒါကိုလဲမက္မက္ေမာေမာ စားပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေပ်ာ္ရႊင္မွဳဆိုတာ တကယ့္ကို ပူပင္ေသာကမရွိခဲ့တာေသခ်ာပါတယ္။
အခုေတာ့ငယ္ငယ္တုန္းကထက္ အမ်ားၾကီးသာေအာင္ခ်က္တတ္ေနသလိုပဲ အပူအပင္ေတြကလဲငယ္္ငယ္ကထက္ပိုမ်ားလာတာေသခ်ာပါတယ္။
တိုင္းၿပည္အတြက္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မွဳ၊ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ရုန္းကန္လွုပ္ရွားရ မွု၊ ပညာေရးအတြက္ ပူပင္စိတ္.............ငယ္ငယ္ကဒါမ်ိဳးေတြ မပူပင္မိဘူးထင္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားေတြအတြက္ ၀မ္းနည္းမိ ရင္နာမိပါတယ္။ ၿပည္တြင္းၿပည္ပ က အာဇာနည္ေတြ အတြက္လဲ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ငရဲမေၾကာက္ ၀ဋ္မေၾကာက္သူေတြ ကိုေတာ့ ရြံ.ရွာ မိပါတယ္။
ေၾသာ္.....စကားေတြက ေတာင္ေရာက္ေၿမာက္ေရာက္ပါပဲ။ စဥ္းစားမိတာေတြကို ခ်ေရးထားေတာ့လဲ အစီအစဥ္ ကမက်ႏိုင္ဘူးေပါ့။ေနာက္ေတာ့မွ ပဲထပ္တင္ေတာ့မယ္။ ဒီေန. တင္ထားတဲ့ post ေတြက အရင္ ကဖ်က္လိုက္တဲ့ site တစ္ခုမွာ အရင္ ကတင္ဖူးတဲ့ post ေလးေတြပါ။