သြားခဲ့တဲ့ အသုဘ

ဒီေန. အသုဘ တစ္ခုကိုသြားတယ္။ မေန.ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မဂၤလာေဆာင္ ကိုေတြ.ရတယ္။ ကေန.ေတာ့ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ကိုရီးယားမေလးရဲ. အေဖ ဆံုးသြားလို. အသုဘ။ ၾကည့္ပါဦး ဘ၀ဆိုတာ ေၾကာက္စရာ။ အၿမဲေတာ့ မဂၤလာခ်ည္းပဲ ရွိမေနႏိုင္ဘူးေလ ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္း ကိုရီးယားမေလး ရဲ.နာမည္က ကင္မ္ တဲ့။ သူ.အေဖက လြန္ခဲ့တဲ့ အပတ္က အစာအိမ္ေပါက္ကာ အေရးေပၚေဆးရံုတင္ရၿပီး ဆံုးပါးသြားပါတယ္။ ကင္မ္တို.က ေတာ္ေတာ္ ေလးကိုဆင္းရဲပါတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမဟုတ္တဲ့ အတြက္လဲ ပိုအားငယ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကို ေရာက္စက ဒီေလာက္မဆင္းရဲ ပါဘူး။ ကိုရီးယား အခ်င္းခ်င္း လိမ္ၿပီးေတာ့ သူတို.မွာ ရွိသမွ်ပိုက္ဆံေတြ ကိုလူလိမ္ခံရအၿပီးမွာ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ကို ဆင္းရဲသြားခဲ့ပါတယ္။ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ. သူတို. ဘ၀ၾကီးကို ၿပန္ၿပီးၾက္ိဳးစား တည္ေဆာက္ေနဆဲမွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူ.အေဖက အခုလို ဆံုးပါးသြားခဲ့ပါတယ္။ ကင္မ္နဲ. ကၽြန္မက ေက်ာင္းေနဘက္ေတြပါ။ ေက်ာင္းမွာ ဆိုလဲ ေက်ာင္းလခ မေပးႏိုင္လို. ခဏခဏ ေက်ာင္း၀ိုင္းထဲက ေနဆြဲထုပ္ခံရ ရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဇြဲမေလ်ာ့ဘူး။ စိတ္ဓါတ္ကလဲ မာသလားမေမးနဲ. အဲလိုၿဖစ္တာေတာင္မွ ေလာကၾကီးကို ၿပံဳးၿပီး ႏွုတ္ဆက္တယ္။ ဘ၀နာတယ္ စိတ္မာတဲ့ ေကာင္မေလးပါ။ ဆရာေတြကလဲ ခ်စ္ေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးမွ ေက်ာင္းလခ အေၾကြးေတြကို အလုပ္လုပ္ၿပီး ဆပ္ခြင့္ၿပဳလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စာေမးပြဲေၾကး မသြင္းႏိုင္လို. အမွတ္စာရင္းကို ေက်ာင္းကထုပ္မေပးဘူးလို. ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။

အခုလို အေဖကဆံုး ကိုရီးယားၿပန္ဖို.ေတာင္ ပိုက္ဆံမရွိ္။ ၿပီးေတာ့လဲ အသုဘကိုေတာင္မွ တၿခားကိုရီးယား ေတြအကူအညီ၊ အကူေငြေတြ နဲ.အက်ဥ္းရံုးလိုက္ရပါတယ္။ အဲေတာ့ ေက်ာင္းက ဆရာေတြက အရမ္းသနားသြားၿပီး အမွတ္စာရင္းေတြကို ထုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ မာစီးဒီး ကားတစ္စီးစာ တင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းလခ အေၾကြးေတြကို လဲေလွ်ာ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံရွိလာရင္ေတာ့ ၿပန္ဆပ္ေပါ့ေလ။ အတင္း ၾကီးဆပ္ရမယ္ ေတာ့မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ သူ.မွာ လူမမယ္ အရြယ္ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ. အဂၤလိပ္လို လံုး၀မတတ္တဲ့ အေမရွိပါတယ္။ အခုလို သူ.အေဖ ရုတ္တရက္ဆံုးပါးသြား တဲ့အခါမွာ အိမ္မွာ ဦးစီးဦးေဆာင္ လယ္လယ္၀ယ္၀ယ္ နဲ႕ေၿပာတတ္ဆိုတတ္ တာဆိုလို. သူတစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ သူ.အေဖ မဆံုးခင္ ညေရာက္ေတာ့ မွခရီးလြန္ ေနတဲ့ သူတို.သားအမိေတြ သူ.အေဖအသက္ မွီရံုေလးေရာက္သြားေပမဲ့ သူ.အေဖကို ေနာက္ဆံုး ပိတ္ၿဖဴၾကီး အုပ္ၿပီးထုပ္ လာေတာ့မွ သာေတြ.ခြင့္ရခဲ့ လို.ေၿဖမဆည္ႏိုင္ၿဖစ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္ၿပီး အလြမ္းအိမ္ စိတ္အရမ္းထိခိုက္သြားတယ္။ အေမကလဲ အိမ္ရွင္မ အလုပ္ကလြဲလို. ဘာမွမလုပ္တတ္၊ ေမာင္ေလးကလဲ ၅ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ ဆိုေတာ့ သမီးအၾကီးဆံုးၿဖစ္တဲ့ ကင္မ္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲတာေတြကို လက္ထဲက လက္ကိုင္ပ၀ါ အၿဖဴေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ၿပီးေတာ့ အေမ နဲ. ေမာင္ေလး ပိုေၾကကြဲရမွာ စိုးလို. ငါမငိုဖူးလို. အံကိုၾကိတ္ရင္း ေၿပာရွာတယ္။ အလြမ္းအိမ္ ကေတာ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ မင္းသမီးက မငိုရေသးဘူး အရင္ဦးေအာင္ ငိုတတ္တာ ကလား။ အဲေတာ့ သူမငိုေတာ့ အလြမ္းအိမ္ငိုတာေပါ့။ အီးအဲ ရြတ္ရြတ္ ေတာင္ၿဖစ္ေနၿပီ။ ေနာက္အေခါင္းကို ပိတ္ၿပီး ကားေပၚ အတင္မွာေတာ့ တင္းထားတဲ့ ကင္မ္လဲ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ငိုၿပီေလ။ သူ႕လက္ထဲကို သူ႕အေဖက ဒီမိသားစုၾကီးကို ပံုအပ္သြားခဲ့ ပါၿပီ။ ကင္မ္လဲငို၊ သူ.အေမလဲ ငို၊ သူ.ေမာင္ေလးကိုေတာ့ အရမ္းငယ္ေသးလို. တစ္ေနရာကို ပို.ထားပါတယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ဖက္ငိုၾကေတာ့ အလြမ္းအိမ္လဲ ငိုတာေပါ့။ အလြမ္းအိမ္ အေမက ဆြဲဆိတ္ေကာ။ အသုဘရွင္ေတြ ငိုပါေစဦးေပါ့။ အဲဒါနဲ. အလြမ္းအိမ္လဲ အစ္အစ္အစ္ ဆိုၿပီး ၾကိတ္ရိွဳက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အသုဘကားေတြ ထြက္သြားၿပီး အသုဘလဲ ၿပီးသြားပါေတာ့တယ္။ အလြမ္းအိမ္တုိ.ၿပန္လာေတာ့ ကင္မ္က ကေန.ညေန အလြမ္းအိမ္ ဆီလာခဲ့မယ္ လို.ေၿပာလိုက္ပါေသးတယ္။ သူ႕မွာ သတၱိေတြ အၿပည့္ရွိတယ္။ သူ.မွာ မလဲက်ႏိုင္တဲ့ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓါတ္ရွိတယ္။ သူဟာ ဘာပဲၿဖစ္လာ ၿဖစ္လာ ေလာကၾကီးကို ၿပံဳးၿပံဳးၾကီး ရင္ဆိုင္ရဲတယ္။ အခါခါ လဲၿပိဳက်တဲ့ သူ႕ဘ၀ၾကီးကို ဖုန္ခါၿပီး ၿပန္လည္ရပ္တည္ဖို. သူၾကိဳးစားတယ္။ အားမာန္ေတြဟာ အရွိန္ၿပင္းတဲ့ မီးေတာက္ေတြလို သူ.ဆီမွာ ေတာက္ေလာင္ေနတယ္။ ကင္မ္ေရ နင့္ဘ၀ၾကီးကို နင့္အေဖ မရွိေတာ့ေပမဲ့ နင္ၿပန္လည္တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ငါယံုၾကည္တယ္။
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေလးရဲ. အေဖ (အသက္ ၄၉ႏွစ္) သည္ ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ။